۸ ماه پیش، وقتی شرایطی مشابه امروز (البته با گستردگی و شدت خیلی کمتر) برای کشور پیش اومده بود، چند خطی رو به عنوان پیشنهاد یا بلند بلند فکر کردن نوشتم، که اگر دوست داشتید مطالعه کنید.

۸ ماه پیش، وقتی شرایطی مشابه امروز (البته با گستردگی و شدت خیلی کمتر) برای کشور پیش اومده بود، چند خطی رو به عنوان پیشنهاد یا بلند بلند فکر کردن نوشتم، که اگر دوست داشتید مطالعه کنید.

تصور می‌کنم با در نظر گرفتن ابعاد گسترده‌تر این نوبت، اضافه کردن چند مورد دیگه بد نباشه:

۱: مهم‌تر از غرق شدن توی سیل تحلیل‌ها و اخباری که شاید آمیخته با شایعه و اغراق و جانبداری (به هر سو) باشن، بهتره «آماده» باشیم برای مواجهه با «خطرات معقول و محتمل»؛ پس اگر در شهر یا منطقه‌ای زندگی می‌کنیم که احتمال شمول خطر داره، مکان‌های امن، مراکز درمانی و... نزدیک محل سکونتمون رو شناسایی کنیم و این کار رو برای عزیزان و نزدیکانمون رو هم انجام بدیم.

۲: خیلی سخته، ولی به جای درگیر شدن با انبوه نظرات و شایعات و اخبار غیردقیق، «مهندسی» فکر کنیم، یادتونه در مورد Left shift صحبت کردیم؟، شاید بد نباشه اینجا هم این متد رو به کار بگیریم، فرض کنید همین الان مخاطره‌ای در نزدیکی شما اتفاق افتاده، آیا سفر به فلان شهر در اون لحظه ممکنه یا بهتره به مکان امن نزدیک، خودمون رو برسونیم؟ اگر امکان قطع دسترسی به اینترنت و یا موبایل محتمله، آیا رادیو در دسترس داریم و باطری داره؟ و سوالاتی از این دست رو از خودمون بپرسیم.

۳: یادمون نره ما در این لحظه نه تحلیل‌گر سیاسی هستیم، نه متخصص نظامی، نه پیشگو! مقدم بر هر چیز عضو یک خانواده و شهروند ایرانیم. وظیفه ما کمک به حفظ «حس حمایت» به عزیزان و اطرافیانمون؛ و هوشیاریه، تا اینکه سرگرم لایک و توییت و تحلیل و... باشیم.

فارغ از هر تفکر و باوری، امیدوارم این جریان تلخ زودتر و با کم‌ترین آسیب و اضطراب هرچه سریع‌تر تمام بشه، و امنیت، سلامتی و زندگی عادی تبدیل به جریان اصلی ایران باشه...