ارزش «باور به توانایی»، اعتبار فردی...

ارزش «باور به توانایی»، اعتبار فردی...

احتمالا با خانم یعنی میرا موراتی، CTO سابق OpenAI که از ابتدای طراحی ChatGPT نقش داشت و چند وقت پیش استعفا داد تا دنبال رویای خودش بره آشنایی دارین.

استارتاپ ایشون که الان تعداد انگشت‌شمار! کارمند داره و هنوز محصولی بیرون نداده، یعنی Thinking Machines Lab الان ۲ میلیارد دلار جذب سرمایه (خطرپذیر) داشته.

این نمونه واقعی اینه که اعتبار و باوری که آدم‌ها از خودشون می‌سازن، چقدر می‌تونه ارزشمند باشه.

حالا میرا موراتی یک نمونه رایج و نرمال نیست. ولی اینکه ما بتونیم توی تیم یا شرکت، ایده‌ی جدید، تغییر بزرگ، یا یک نوآوری پرریسک رو پیشنهاد بدیم و سازمان یا مدیر «عاقل»، با تکیه بر باور توانایی و اراده ما، فضا و امکان کار روی اون طرح رو بده، بخشی از «پرسنال برندینگ» است که ذره ذره و با ممارست و تلاش فقط به دست میاد.

صحبتم در مورد اعتبار متخلخل و پوشالی نیست، در مورد مدیر احمق و نفهم هم نیست... چون با جفت اینا هم می‌شه امکان و فضای کار روی محصول یا ایده اشتباه و محکوم به شکست رو پیدا کرد.

از این دست نمونه‌ها زیادن، چه نمونه‌های خارجی چه ایرانی، توی همه نمونه‌هایی که حداقل من دیدم، تلاش و ممارست فردی، صبر، و اعتباری که پله به پله ساخته شده، وجه مشترک آدم‌هایی بوده که بهشون اعتماد شده، و کارهای بزرگ کردن...

فقط هم محدود به نرم‌افزار نیست، «گاها» حتی اون آدم‌ها وارد حوزه جدیدی شدن که هم‌پوشانی کاملی با تجربیات قبلی‌شون نداشته.

یه سری مهارت‌های نَرم (soft skills) وجود داره که می‌تونه کمک کنه تا hard skills ما طوری پرورش پیدا کنه که صاحب «اعتبار و اعتماد» اجرایی بشیم، و شاید این یکی از مهم‌ترین دستاوردهای کاری یک فرد بتونه باشه، یعنی دیگرانی باشن که باور و اعتماد داشته باشن به توانایی به انجام رسوندن کارهای دشوار یا جدید...

💬 تجربه‌ای داشتید؟ نظری دارین؟